"Jej uśmiech jest jak stopiona czekolada. Jak wymiatająca gitarowa solówka. Jak wszystko najlepsze na tym świecie."
Drugi tom, a zarazem ostatni w duologii "Jeśli zostanę". O pierwszym tomie pisałam tutaj.
Nie chcę pisać o fabule, bo mogłabym komuś coś zdradzić z pierwszego tomu, a to byłoby haniebne! ;) Więc opowiem o moich odczuciach, co do tej pozycji.
Słyszałam, że ta książka jest lepsza niż pierwsza. A mi się wydaje, że są na takim samym poziomie, Nie jest genialna, ale też nie jest średniakiem.
Adam okazał się typem bohatera, którego nie lubię, ale co dziwne - nie irytował mnie. A nawet byłam ciekawa, co ma do powiedzenia. Pewnie to przez to, że dużo mówił o muzyce, zespole. ;)
I to chyba koniec. Jeśli ktoś przeczytał pierwszą część, to warto przeczytać drugą część, chociaż według mnie ta historia, powinna skończyć się na pierwszej części ;)
Moja ocena: 4+
0 komentarze:
Prześlij komentarz