"Nigdy nie pozwolono ci być sobą. Takie życie sprawia, że człowiek czuje się pusty w środku i szuka kogoś, kto jakimś cudownym sposobem wypełni tę próżnię. Ale nikt nie zdoła tego zrobić, jedynie ty sam."
Na okładce powieści można przeczytać, że jest to jedna z najpiękniejszych historii o miłości ostatniego dziesięciolecia. Albo jestem bez uczuć albo to po prostu pic na wodę. Już bardziej podobała mi się "Ostatnia piosenka" niż ta książka. Nie mówię, że jest zła. Czytało się naprawdę przyjemnie. Była krótka i na temat. (Chociaż uważam, ze można byłoby ją troszeńkę przedłużyć).
Jest to urocza historia o dwójce ludzi, którzy po latach rozłąki spotykają się i okazuje się, że kochają się nadal, tak samo jak kilka lat temu. I jest to naprawdę słodkie. Ale żeby nazwać to "jedną z najpiękniejszych historii o miłości"? W mojej ocenie na pewno nie.
Chociaż ostatni rozdział naprawdę mnie ujął to jednak nie jestem oczarowana tą książką. Ale przynajmniej teraz mogę spokojnie obejrzeć film ;)
Moja ocena: 4
0 komentarze:
Prześlij komentarz